Νάξος, εκεί που η Αριάδνη γνώρισε το Διόνυσο!

[dimosf]

Κατεβήκαμε διαδοχικά στις παραλίες Αμίτη και Κάμπου Κωμιακής αλλά αποφασίσαμε τελικά να κατέβουμε και στην παραλία Αμπράμ. Αν και δεν κάναμε μπάνιο κάτσαμε για φαΐ. Ο χώρος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σουρεαλιστικός.

Τοπίο κυκλαδικό με αρκετό όμως πράσινο, όπως σε πολλά σημεία των άνυδρων Κυκλάδων, μια χαρακτηριστική νησιώτικη ταβέρνα με θέα τη θάλασσα και ένα γύρω, πάνω στο τοιχίο της ταβέρνας μαρμάρινα σύγχρονα γλυπτά.

Ένα από αυτά υπάρχει και στην αρχή της σκάλας που κατεβάζει από το χώρο στάθμευσης στην ταβέρνα.

Άλλο ένα, από ψαμμίτη αυτό, στη βάση της σκάλας εκεί που αρχίζει η παραλία
Έλα που τα γλυπτά αυτά κάτι μου θυμίζανε. Κάπου ξέρω αυτή την τεχνοτροπία. Ώσπου η απορία μου λύθηκε όταν είδα σε ένα από αυτά την υπογραφή του καλλιτέχνη. Κυριάκος Ρόκος. Η απάντηση στο ερώτημά μου άστραψε στο μυαλό μου ξαφνικά. Το μπρούτζινο πρεσπαπιέ με τα τρία δάχτυλα που έχω στο σπίτι, από την έκθεση στο ΑΓΚΑΘΙ 25 χρόνια πριν!!

Τι όμορφα γλυπτά! Η κυρία που έχει την ταβέρνα μας είπε πως όταν έκανε εκεί διακοπές ο Ρόκος, του φέρανε μάρμαρο από τον Κυνίδαρο και έκανε τα θαύματά του. Μοναδικό το συναπάντημα! Το φαγητό ήταν νοστιμότατο και τρώγοντας δίπλα σε αυτά τα έργα τέχνης, η εμπειρία παίρνει άλλες διαστάσεις!!

(συνεχίζεται)

[dimosf]

Μετά το φαγητό και αφού χορτάσαμε δροσιά, τέχνη και θαλασσινές εικόνες, ξεκινήσαμε. Γυρίσαμε προς τη Χώρα και μετά τις Εγγαρές στρίψαμε αριστερά περάσαμε την Κάτω και τη Μέση Ποταμιά για να καταλήξουμε στην Άνω Ποταμιά.

Ίσως είναι το πιο πράσινο κομμάτι του νησιού, αυτή η κοιλάδα. Τι καρπό βλέπουν τα μάτια μας. Τα δέντρα γέρνουν τα φορτωμένα τους κλαριά.

Εσπεριδοειδή, βύσσινα, κορόμηλα, δαμάσκηνα, βερίκοκα και άλλα πολλά. Και ελιές βέβαια και αμπέλια. Ένας παράδεισος. Εκεί κάτω από την παχιά σκιά του πυκνού πράσινου κάτσαμε για καφέ.

Συνοδεία μας όλη την ώρα που κάτσαμε εκεί ο ήχος από τα τζιτζίκια και τα νερά που τρέχουν άφθονα. Τι ευλογημένος τόπος είναι αυτό το νησί!! Πόσο δίκιο είχε ο Καζαντζάκης, όταν έγραφε: «Αν ο Παράδεισος ήταν στη Γη, θα ήταν εδώ»!! Το νησί αυτό θα μπορούσε να είναι εντελώς αυτάρκες. Παράγει όλα τα καλά. Γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.
Αφού απολαύσαμε τον καφέ μας στο καλύτερο περιβάλλον που θα είχα ποθήσει ποτέ, γυρίσαμε να ξεκουραστούμε στο δωμάτιό μας. Αργά το απόγευμα κατεβήκαμε στην Πλάκα για μπάνιο και το τελευταίο μας βράδυ στο νησί αποφασίσαμε να πάμε για φαΐ στο Χαλκί. Οι νυχτερινές εικόνες του χωριού αποπνέουν μια μοναδική γαλήνη, και οι χαρούμενες φωνές των παιδιών που τρέχουν και παίζουν με μεταφέρουν σε αλλοτινές, ξένοιαστες εποχές.

Φτου ξελεφτερία λοιπόν από κάθε έγνοια και σκοτούρα και είθε σύντομα σε κάποιον άλλο τόπο αυτής την έρμης χώρας να χαρούμε και πάλι τέτοιες στιγμές!

(συνεχίζεται)

[dimosf]

Η μελαγχολική γεύση της επιστροφής!
Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Κάναμε ένα πρωινό τελευταίο μπάνιο στις ανεπανάληπτες αυτές θάλασσες, φορτώσαμε και μιας και το καράβι έφευγε το απόγευμα και είχαμε χρόνο κάναμε μια τελευταία βόλτα.
Στο GPS είχα δει πως κοντά στους Τρίποδες υπάρχει ένας αρχαίος Πύργος. Έδωσα λοιπόν εντολή να μας πάει. Μπήκαμε στο χωριό, στρίψαμε σε ένα δρομάκι που σε λίγο έγινε χωματόδρομος και τέλειωσε μέσα σε ένα βουστάσιο (!!!). Ούτε πύργος, ούτε τίποτα άλλο. Μόνο ένα μοσχαράκι μουγκάνιζε, τρομαγμένο από τον ήχο της μηχανής του αυτοκινήτου. Το καημένο, τι μας έφταιγε!
Γυρίσαμε στο χωριό και ρωτήσαμε για τον Πύργο του Μπελόνια. Είχα διαβάσει πως είναι ενδιαφέρων και όντως είναι.

Πνιγμένος στα λουλούδια,

με ένα διπλό εκκλησάκι στην αυλή μοιάζει να κατοικείται. Η αυλόπορτα ήταν ανοικτή και μπήκα για μερικές φωτογραφίες του πύργου

και της εκκλησίας που ήταν επίσης ανοικτή.
Η επόμενη στάση μας ήταν στο αεροδρόμιο(!!) Η φίλη μας ταλαιπωρήθηκε πολύ από το ταξίδι του ερχομού μας, που αποφάσισε να γυρίσει με το αεροπλάνο. Ευτυχώς βρήκε εισιτήριο. Την αποχαιρετίσαμε και κατεβήκαμε για το τελευταίο μας γεύμα στη Χώρα. Φάγαμε, ήπιαμε και το εσπρεσάκι μας και γύρω στις 6 φάνηκε το Δήλος. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα φτάσαμε στο σπίτι, κουρασμένοι αλλά απίστευτα γεμάτοι από ένα από τα ομορφότερα ταξίδια μας.
Συμπερασματικά η Νάξος είναι απλά ΥΠΕΡΟΧΗ. Μεγάλη ποικιλία τοπίου, πάρα πολλά αξιοθέατα όλων των εποχών, σπουδαία ιστορία, παράδοση ονομαστή, ιδίως στη μουσική, άνθρωποι χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι και ευγενέστατοι, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν ακόμα κι αν δεν τους το ζητήσεις, ακόμα και αν είσαι «πελάτης» του διπλανού (!!). Και φυσικά ανεπανάληπτες θάλασσες και παραλίες! Όσον αφορά το φαΐ, ότι καλύτερο, κυρίως στα χωριά. Στη Χώρα και στις τουριστικές παραλίες όχι και τόσο καλό. Από τιμές, ούτε φτηνή αλλά ούτε και ακριβή, με εξαίρεση τη βενζίνη που ήταν παντού 20-25 λεπτά πιο ακριβή από την Αθήνα. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα νησί που αξίζει να πας και να ξαναπάς.
Πάντα τέτοια να βρίσκουμε στο διάβα μας!!

Περισσότερες φωτογραφίες: https://picasaweb.google.com/107507909249596776992/Naxos192562012

Από το http://disaki.blogspot.gr/2012/07/blog-post_17.html

[dk]

  Δημο... αψογος οπως παντα!!!

[dimosf]

Και το βίντεο από το ταξίδι (σε δύο συνέχειες λόγω μεγέθους)

και