Αποστολέας Θέμα: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες  (Αναγνώστηκε 587944 φορές)

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2620 στις: Δεκέμβριος 15, 2023, 23:42:34 μμ »
''Να σου πω μια ιστορία'' στο Bios (Πάνω σκηνή)

Πειραιώς 84, Γκάζι
Τηλ.: 2103425335



Συγγραφέας: Χόρχε Μπουκάι
Διασκευή / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Πλειώνης
Σκηνικά / Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη
Μουσική: Νάσσος Σωπύλης
Κινησιολογία: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου 
Ψυχολόγος / Δραματολόγος: Μαρία Μπρανίδου
Παίζουν: Μαρία Θρασυβουλίδη, Βέρα Μακρομαρίδου, Δημήτρης Πλειώνης, Δημοσθένης Φίλιππας

Λίγα λόγια για το έργο...

Το διεθνές μπεστ σέλερ του Χόρχε Μπουκάι, από τη θεατρική ομάδα ΤΟΠΙ

Μια παράσταση εμπειρία, αφού ο θεατής είναι μέρος μιας απρόσμενης συνεδρίας.

Ο Ντέμιαν επιθυμεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η προσωπική του αναζήτηση τον οδηγεί στον Χόρχε –έναν εκκεντρικό θεραπευτή– που τον ωθεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του, δίνοντας του απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Σε κάθε συνάντησή τους, του αφηγείται μια ιστορία, μια βαθιά ανθρώπινη αλληγορία, την οποία είτε αντλεί από την λαϊκή προφορική παράδοση και μυθολογία, είτε την επινοεί με τη φαντασία του.
 
Δραματοποιημένο το εμβληματικό κείμενο του Χόρχε Μπουκάι, με φρέσκια και κωμική ματιά, σε μια παράσταση που αποσκοπεί  να κάνει το κοινό συνένοχο. Οι θεατές εμπλέκονται ενεργά στο έργο. Το δίπολο θεραπευτή–θεραπευόμενου αντιστρέφεται, οι ρόλοι ανατρέπονται. Οι ιστορίες ζωντανεύουν γλαφυρά, ενώ ηθοποιοί και θεατές γίνονται αμοιβαία κομμάτι μιας ιδιάζουσας και απρόοπτης «θεραπείας».
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 21:56:08 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2621 στις: Δεκέμβριος 16, 2023, 05:37:20 πμ »
''Σκηνές από ένα γάμο'' στο Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ.: 2103464380



Συγγραφέας: Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Μετάφραση – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Έλενα Καρακούλη
Σκηνικά: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Επιμέλεια Κίνησης: Φαίδρα Σούτου
Μουσική σύνθεση-video:Violet Louise
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Παίζουν: Μαρίνα Ασλάνογλου, Νίκος Ψαρράς
Φιλική συμμετοχή στο βίντεο της παράστασης: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη

Λίγα λόγια για το έργο...

Οι Σκηνές από ένα γάμο γράφηκαν ακριβώς 50 χρόνια πριν, αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως κινηματογραφική ταινία με παγκόσμια επιτυχία. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έλεγε ο Μπέργκμαν.

Πράγματι, η ιστορία της Μαριάννε και του Γιόχαν αποτυπώνει με αδυσώπητη ειλικρίνεια και σχεδόν ντοκουμενταρίστικο ρεαλισμό τα στάδια της φθοράς και της παρακμής μιας συζυγικής σχέσης.

Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τη Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Νίκο Ψαρρά σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον Άλλον.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 21:57:12 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2622 στις: Δεκέμβριος 17, 2023, 04:57:29 πμ »
''Σίρλεϊ'' στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κεντρική σκηνή)

Αντισθένους 7 & Θαρύπου, Νέος Κόσμος
Τηλ : 2109212900



Συγγραφέας: Γουίλλι Ράσελ
Μετάφραση: Νικολέτα Κοτσαηλίδου
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Μουσική: Νίκος Κυπουργός
Επιμέλεια κίνησης: Πάρης Μαντόπουλος
Σκηνικά: Μαγδαληνή Αυγερινού
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αλέκος Αναστασίου
Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου

Λίγα λόγια για το έργο...

Ο κωμικός μονόλογος Σίρλεϊ Βάλενταϊν, αφηγείται το “πριν” και το “μετά” στη ζωή μιας γυναίκας. Πριν και μετά από το μεγάλο βήμα που κάνει για να αφήσει πίσω την ανιαρή καθημερινότητα και να αρχίσει να ζει πραγματικά.

Η Σίρλεϊ Βάλενταϊν είναι μια γυναίκα που βρίσκεται σε ένα τέλμα, σε έναν συμβατικό γάμο, με ένα σύζυγο που την καταπιέζει και μια κοινωνία που την περιορίζει. Εκείνη όμως βρίσκει μέσα της χώρο για να ονειρεύεται και να ξεφεύγει από τη ματαιότητα που την απειλεί. Αυτή η έντονη ανάγκη της για ζωή την οδηγεί να ταξιδέψει από την Αγγλία στην Ελλάδα και μέσα από μια ανέλπιστη περιπέτεια, να βρει τελικά πολύ περισσότερα απ’ όσα αναζητούσε.

Το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Γουίλλι Ράσελ πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία και στον γάμο, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να βρουν την ταυτότητά τους και να αψηφήσουν το κατεστημένο, κυνηγώντας τα όνειρά τους.

Η σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Μαυρογεωργίου ισορροπεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ανακάλυψη ενός βαθύτερου σουρεαλισμού που χαρακτηρίζει τις εσωτερικές ζωές των ανθρώπων.
 
« Τελευταία τροποποίηση: Αύγουστος 25, 2024, 10:06:27 πμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2623 στις: Δεκέμβριος 20, 2023, 23:41:50 μμ »
''Ο Άσχημος'' στο Νέο Θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη»

Προφήτη Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών
τηλ.: 2110132002-5



Συγγραφέας: Marius Von Mayenburg
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική Σύνθεση: Γιάννης Αγγελόπουλος (Γιαν Βαν)
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Δημήτρης Κασιμάτης
ΔΙΑΝΟΜΗ
Λέττε: Ορφέας Αυγουστίδης
Σέφλερ: Γιάννης Κλίνης
Φάννυ: Μαίρη Μηνά
Κάρλμαν: Ηλίας Μουλάς

Λίγα λόγια για το έργο...

Τέσσερις ηθοποιοί σε οχτώ ρόλους εναλλάσσοντας σκηνές και χαρακτήρες με καταιγιστικό ρυθμό, σ’ αυτή την καυστική σάτιρα για τη βιαιότητα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας, όπου η εικόνα και το κοινωνικό status καθορίζει πλέον, περισσότερο από ποτέ, τον πυρήνα της ύπαρξής μας.

Ο Λέττε είναι άσχημος. Πολύ άσχημος. Αλλά δεν το ξέρει. Όταν, εξαιτίας προβλημάτων στη δουλειά του, όλοι γύρω του αναγκάζονται να του εξομολογηθούν την απερίγραπτη έκταση της ασχήμιας του, αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα. Να αλλάξει πρόσωπο. Η εγχείρηση πηγαίνει υπερβολικά καλά και πλέον το ανείπωτα όμορφο πρόσωπό του, θα γίνει το διαβατήριό του για μια νέα ζωή - μια ζωή γεμάτη γυναίκες, δόξα, λεφτά... Όταν όμως το πρόσωπό του γίνεται προϊόν προς πώληση,  τα πράγματα θα πάρουν μια πραγματικά άσχημη τροπή…

«Ο Άσχημος» είναι το διασημότερο έργο του ανατρεπτικού δημιουργού της Schaubühne, Marius Von Mayenburg, έχοντας ανέβει σε πάνω από 30 χώρες μετά την πρώτη του παρουσίασή το 2007, στη Γερμανία.

«Μοιάζω με κάποιον που πάντα θα τον ζηλεύω, μόνο που δεν ξέρω, αν αυτός είμαι εγώ.»

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2624 στις: Ιανουάριος 02, 2024, 18:50:31 μμ »
''Chicago'' στο Αγγέλων Βήμα

Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Τηλ.: 2105242211



Συγγραφέας: Maurine Dallas Watkins
Απόδοση - Σκηνοθεσία - Στήσιμο παράστασης: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου
Επιμέλεια κίνησης: Νατάσσα Μπρουζιώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Παίζουν: Γωγώ Βογάσαρη, Στέφανη Ιωάννου, Μαριλένα Καβάζη, Μάιρα Κατσαρού, Ελένη Κερολάρη, Γιώργος Κοντογιάννης, Γιώργος Κοσσυβάκης, Κωνσταντίνος Πλιάτσιος, Μέμος Ρούσσος, Βασίλης Σαμαριτάκης, Νίκος Στεργιώτης, Λίλη Τέγου

Λίγα λόγια για το έργο...

Το θεατρικό έργο (1926) που αποτέλεσε τη βάση για την ταινία-μιούζικαλ «Chicago» με επτά Όσκαρ, τρεις Χρυσές Σφαίρες και δύο ΒΑFΤΑ (2002), παρουσιάζει το πλήρες κείμενό του για πρώτη φορά στην Ελλάδα και ίσως διεθνώς.

Με εργαλεία το τολμηρό και αιχμηρό της χιούμορ και την αδυσώπητη πένα της, η Maurine Dallas Watkins «χτυπά» τους θεσμούς τής -θεωρητικά- δομημένης κοινωνίας της διαβόητης πόλης της ποτοαπαγόρευσης και του Αλ Καπόνε, στην οποία, στην πραγματικότητα, βασιλεύει η διαφθορά και η διαπλοκή, την ώρα που εκατομμύρια απλοί άνθρωποι κυνηγούν ασταμάτητα και με κάθε τρόπο το «Αμερικάνικο Όνειρο».

Σικάγο των Η.Π.Α, δεκαετία του ’20. Ποτοαπαγόρευση και άτυπη «βασιλεία» του Al Capone. Μέσα σε αυτό το χάος, προκύπτει η εικοσάχρονη και κάτι Maurine Dallas Watkins, μία αξιοσημείωτη περίπτωση, η οποία δεν έχει προηγούμενο, διότι:

- όντας μοναχοπαίδι παπά και νοικοκυράς από τις Νότιες Πολιτείες, στα έντεκά της χρόνια έγραψε και παρουσίασε στη σκηνή με επιτυχία και θερμή υποδοχή του Τύπου το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Χρυσές Καρδιές»,
- είναι λάτρις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και ήδη μέλος αμερικανικού σωματείου που σκοπός του, μεταξύ άλλων είναι η διάδοση της ελληνικής γραμματείας,
- έχει ήδη περάσει με άριστες επιδόσεις από πέντε εξέχοντα πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Butler, το Radcliffe και το Harvard πραγματοποιώντας, μεταξύ άλλων και σπουδές ελληνικών.

Τώρα, φθάνοντας στο Σικάγο, η Maurine λαχταρά να γραφτεί στο Yale Drama School (που ξεκινάει τη λειτουργία του) και να γίνει συγγραφέας. Τα δίδακτρα απλησίαστα και οι πόροι που της εξασφαλίζει το σπίτι πενιχροί. Όμως η Maurine δεν είναι από τα παιδιά που το βάζουν κάτω. Προσλαμβάνεται περίπου «με το έτσι θέλω» ως δικαστική ρεπόρτερ σε μία αρκετά σημαντική εφημερίδα, τη Chicago Tribune, και ξενυχτάει σε δίκες, κυρίως δίκες για φόνους. Και μάλιστα φόνους, για τους οποίους κατηγορούνται γυναίκες! Με τον μισθό της από την εφημερίδα γράφεται, όπως ήθελε, στο Yale Drama School και με το υλικό από δύο από τις δίκες που παρακολουθεί… γράφει ένα θεατρικό έργο που είναι η διπλωματική της εργασία. Η οποία, εννοείται πως βαθμολογείται με Άριστα. Ηρωίδες του έργου της δύο νέες γυναίκες κατηγορούμενες για φόνο οι οποίες, στο έργο, παίρνουν τα ονόματα Ρόξυ και Βέλμα. Ήρωές του οι δικηγόροι που τις αθώωσαν, ενώ η Maurine είχε πεισθεί πως ήταν ένοχες, οι οποίοι, στο έργο, ενώνονται σε έναν: τον Μπίλυ Φλιν.

Το έργο ονομάστηκε στην αρχή «Παίξτε Μπάλα!» και, μετά, «Chicago». Και, αυτό το έργο, πλήρες με όλους τους χαρακτήρες του, παρουσιάζεται φέτος ίσως για πρώτη φορά μετά την αρχική του παρουσίαση, το 1926-27, αφού όλες οι μετέπειτα παρουσιάσεις του περιείχαν διάφορες επεμβάσεις.

Στο «Chicago» της, ως ταύρος σε υαλοπωλείο, η Maurine ορμάει πάνω στους πάντες και τα πάντα με δηλητηριώδες χιούμορ και ανελέητη κριτική, αλλά με τρόπο ανάλαφρο και «γελαστό». Στην καταιγιστική πλοκή τού έργου της μπαίνουν στο παιχνίδι και «Παίζουν Μπάλα» οι πάντες: οι κατηγορούμενοι, η αστυνομία, τα δικαστήρια, οι δικηγόροι, οι δικαστές, οι δεσμοφύλακες, οι φυλακές, οι δημοσιογράφοι, τα μέσα ενημέρωσης που μετατρέπουν με το αζημίωτο ένοχους σε λαϊκά ινδάλματα, οι οργανωμένοι φιλάνθρωποι, επίσης με το αζημίωτο. Όλους αυτούς η Maurine μάς τους δείχνει για να τους δούμε και, μετά, μπροστά στα μάτια μας, τους... κάνει σκόνη!

Το Χόλυγουντ, με τα άριστα αντανακλαστικά του, μυρίζεται επιτυχία και κάνει αυτό το θεατρικό έργο ταινία, ήδη τη δεκαετία του ’30. Επιπλέον, το Χόλυγουντ προσλαμβάνει τη μικρή Maurine για να του γράφει σενάρια. Γράφει αρκετά και με επιτυχία, ακόμη και οικονομική, σε σημείο ώστε, κάποια στιγμή, να βρεθεί εκατομμυριούχος. Μετά, γύρω στα σαράντα της, πεθαίνει ο πατέρας της. Τότε, η Μaurine γυρίζει μια για πάντα την πλάτη στο Χόλυγουντ, παίρνει τη μητέρα της και αρχίζει να γυρίζει τον κόσμο. Παράλληλα, μοιράζει το σημαντικότερο μέρος της περιουσίας της στη χρηματοδότηση είκοσι πανεπιστημίων, μεταξύ των οποίων και το Princeton, ώστε να δημιουργήσουν ή να ενισχύσουν τμήματα… ελληνικών.

Μετά τον θάνατό της, με βάση αυτό το θεατρικό έργο, γυρίζεται το μιούζικαλ «Chicago» των επτά Όσκαρ, των τριών Χρυσών Σφαιρών και των δύο BAFTA. Δεν είναι γνωστό αν η -πάντα συνειδητή Χριστιανή- Maurine θα χαιρόταν με αυτή την επιτυχία, αφού η ίδια πάντα έλεγε πως αυτό το έργο δεν το εκτιμά, γιατί λειτούργησε ως έπαινος για δύο δολοφόνους.

Σε μια τόσο αντισυμβατική γυναίκα και ένα τόσο αντισυμβατικό έργο αρμόζει μόνο μια αντισυμβατική παράσταση. Μία αντισυμβατική παράσταση, λοιπόν θα δείτε σήμερα!
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 22:00:07 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2625 στις: Ιανουάριος 03, 2024, 00:17:47 πμ »
"Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι" στο Θέατρο Άλφα - Ληναίος-Φωτίου

Πατησίων 37, Πολυτεχνείο, Κέντρο
Τηλ.: 2105238742



Κείμενο: Δήμητρα Παπαδοπούλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Σκηνικά – κοστούμια: Αλφιερη Εμμανουέλα 
Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Γάκης
Φωτισμοί: Κώστας Γάκης   
Ερμηνεία: Παύλος Λουτσίδης

Λίγα λόγια για το έργο...

Τι κοινό θα μπορούσε να συνδέει έναν «Νεοέλληνα» με τον κορυφαίο μυθιστορηματογράφο Φ. Ντοστογιέφσκι; Η θεατρική διασκευή της Δήμητρας Παπαδοπούλου αποπειράται να δώσει εξηγήσεις για την ιδιότυπη αυτή συσχέτιση…

Ο ήρωας της παράστασης, είναι ο άνθρωπος της διπλανής μας πόρτας. Η καλοπληρωμένη δουλειά του, το καλό σπίτι και το ακριβό αυτοκίνητο είναι τα προϊόντα της ευημερίας και οι προϋποθέσεις της αναγνώρισης του ως «επιτυχημένου» μέλους της κοινωνίας μας. Οι μετανάστες και οι κακόφημες γειτονιές πλήττουν την αισθητική του, ενώ απαραίτητο αξεσουάρ-επιβεβαίωση της ανδρικής του ταυτότητας, η Εύα, μια αιθέρια ύπαρξη, όλα αυτά προ κρίσης...

Χειρότερο εφιάλτη δεν θα μπορούσε να ζήσει ο ήρωας μας. Θύμα της οικονομικής κρίσης ζει, πλέον, σε ένα υπόγειο στον Αγ. Παντελεήμονα χωρίς δουλειά και χωρίς τη συνοδεία του μέχρι πρότινος «status» του, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μοναδική του συντροφιά, τα τεράστια χρέη του και ένα βιβλίο που έπεσε τυχαία στα χέρια του. «Το όνειρο ενός γελοίου». Διαβάζοντας το συνειδητοποίει πόσο μάταιη και αδιέξοδη ήταν η ζωή του και πόσο «γελοίος», μπορεί να θεωρείται όποιος στηρίζει την ευτυχία του στα υλικά αγαθά και τις εφήμερες απολαύσεις. Ακόμα, την οδύνη που μπορεί να νιώσει κάποιος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τη «γελοιότητα» που κάποτε όριζε ως «ευτυχία». Ένας τέτοιος άνθρωπος καλείται είτε να επαναπροσδιορίσει τη ζωή του, είτε να παραιτηθεί από αυτή. Ακόμα και να της δώσει οριστικό τέρμα...

Ένα ερώτημα τον βασανίζει όσο τον παρακολουθούμε επί σκηνής και συμπάσχουμε με το δράμα του. «Να ζει κανείς ή να μη ζει;». Την απάντηση τελικά τη βρίσκει μόνος του με τη βοήθεια του πολύτιμου φίλου του Ντοστογιέφσκι. Τελικά οι μετανάστες δεν φαντάζουν τόσο αποκρουστικοί,  οι πλατείες αποκτούν χρώμα και η ζωή νόημα, αφού η ανιδιοτελής αγάπη λειτουργεί ως αντίδοτο για όλες τις απώλειες.

Ένα έργο για τη ζωή, βγαλμένο από την ίδια τη ζωή. Ίσως μετά το τέλος της παράστασης ο γείτονας σας φανεί λιγότερο ενοχλητικός, η φασαρία της γειτονιάς περισσότερο υποφερτή, τα προβλήματα πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα, τα εμπόδια όχι και τόσο ανυπέρβλητα. Έστω και για λίγο..
« Τελευταία τροποποίηση: Απρίλιος 23, 2024, 23:26:47 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2626 στις: Ιανουάριος 04, 2024, 19:48:54 μμ »
''Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν'' στο Θέατρο Altera Pars

Μ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός
Τηλ.: 2103410011



Δραματουργία - σύνθεση κειμένων: Altera Pars
Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά - Κοστούμια: Altera Pars
Σύνθεση μουσικής: Νίκος Κριτσέλης
Μουσική επιμέλεια: Αγγελική Κοντού, Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια κίνησης: Ελβίρα Μπαρτζώκα
Επεξεργασία ήχων: Διονύσης Μανιώτης
Στίχοι τραγουδιού: Γεωργία Δρακάκη
Παίζουν: Μίνα Χειμώνα, Αγγελική Κοντού, Άντα Κουγιά, Αιλιάνα Μαρκάκη

Λίγα λόγια για το έργο...

«Πλάσματα του Θεού: υπόθεση Παπέν» μια πρωτότυπη σκηνική σύνθεση, βασισμένη στην αληθινή ιστορία των αδελφών Παπέν, των δύο αδερφών που διέπραξαν ένα από τα πιο στυγερά και αινιγματικά εγκλήματα του 20ού αιώνα.

Μια καθηλωτική παράσταση, για τον αποκλεισμό, την αδικία, την εκδίκηση και την αγάπη, που παντρεύει το φιλμ νουάρ με τα σύγχρονα crime series και εμπλουτίζεται με κωμικά-σατυρικά στοιχεία. 

Οι αδελφές Παπέν το Φλεβάρη του 1933 γίνονται πρωτοσέλιδο στις γαλλικές εφημερίδες, αφού ομολογούν ότι σκότωσαν την κυρία τους και την κόρη της, έπειτα από επτά χρόνια που βρίσκονταν στην υπηρεσία τους, κατακρεουργώντας τα πτώματά τους. Η δίκη που ακολουθεί συγκεντρώνει και πάλι τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ η γαλλική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα σε εκείνους που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία των Παπέν κι εκείνους που προσπαθούν να τις δικαιολογήσουν. Στο μεταξύ η αποκάλυψη πως η Λέα και η Κριστίν Παπέν είχαν αιμομικτική σχέση συσκοτίζει ακόμη περισσότερο την υπόθεση, και προκαλεί πρωτόγνωρο σοκ στην κοινωνία της εποχής.

Ψυχιατρική και εγκληματολογία προσπαθούν μέχρι σήμερα να δώσουν πειστικές ερμηνείες στο έγκλημά και να φωτίσουν τα κίνητρα τους. Ήταν έγκλημα ταξικής εκδίκησης; Ήταν ένα ξέσπασμα ψυχωσικού επεισοδίου; Υπήρχαν σεξουαλικές προεκτάσεις σε αυτό; Διάσημοι φιλόσοφοι, συγγραφείς, επιστήμονες και καλλιτέχνες, όπως ο Σάρτρ, η Σιμόν ντε Μπουβουάρ, ο Λακάν κ.α., ασχολήθηκαν με την υπόθεση, προσπαθώντας να τις γνωρίσουν, να τις κατανοήσουν, να τις δικαιολογήσουν.

O Ζαν Ζενέ μάλιστα θα γράψει το δημοφιλέστερο θεατρικό του έργο του, τις «Δούλες» εμπνευσμένος από την ιστορία τους.  Ωστόσο παρά τον αποτροπιασμό που προκαλούν οι πράξεις τους, ακόμη και το δικαστικό σύστημα στάθηκε με μια παράδοξη επιείκεια,   με μια λανθάνουσα συμπάθεια απέναντί τους. Ίσως γιατί,πίσω απ’ την παράδοξη αυτή συμπάθεια, κρύβεται η συλλογική ενοχή μιας κοινωνίας, για το τέρας που εξέθρεψε και στο τέλος της επιτέθηκε με ανεξέλεγκτη μανία.

100 χρόνια πέρασαν από το φριχτό έγκλημα των αδελφών Παπέν κι όμως τα ερωτήματα που εγείρονται από την τραγική τους ιστορία μοιάζουν τόσο κοντινά κι επίκαιρα.

Πώς διαμορφώνεται ένας άνθρωπος μέσα σ’ ένα σύστημα όπου η αδικία και η κακοποίηση είναι κανονικότητα; Όπου η διαφορετικότητα στιγματίζεται και περιθωριοποιείται, ενώ οι άνθρωποι διαχωρίζονται αυστηρά σε αυτούς που μπορούν τα πάντα και σ’ εκείνους που η σκέτη επιβίωση είναι η μοναδική τους προοπτική - κι αυτή ακόμα πολύ αβέβαιη; Πώς διαπλάθεται ένας άνθρωπος στερημένος από κάθε φροντίδα, από κάθε καλοσύνη, από κάθε ευκαιρία να βελτιώσει έστω κατ’ ελάχιστο τη ζωή του; Αυτός ο άνθρωπος σίγουρα εξαχρειώνεται και γίνεται ικανός για τα φρικτότερα εγκλήματα και τη μεγαλύτερη κακότητα. Πόσο φταίει ο άνθρωπος αυτός για τις πράξεις του, εναπόκειται στην κρίση του καθενός μας να το αξιολογήσει...
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 22:01:59 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2627 στις: Ιανουάριος 05, 2024, 06:01:08 πμ »
''Επιστροφή στο φόνο (Go back for murder)'' στο Θέατρο Eliart

Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός
Τηλ.: 2103477677



Βασισμένο στο έργο ''πέντε μικρά γουρουνάκια''
Συγγραφέας: Αγκάθα Κρίστι (Agatha Christie)
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Σκηνικό – Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Ερμηνεύουν:
Επιθεωρητής Τέρνμπολ: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Φίλιπ Μπλέηκ: Σαράντος Γεωγλερής
Άμυας Κρέιλ: Κωνσταντίνος Λάγκος
Μέρεντιθ Μπλέηκ: Παναγιώτης Καρμάτης
Καρολάιν Κρέιλ-Κάρλα: Ελένη Μπουκουβάλα
Έλσα Γκρηρ: Στέλλα Κοσμοπούλου
Μις Ουίλλιαμς: Κορίνα Αλεξανδρίδου
Άντζελα Γουόρεν: Στυλιανή Κλείδωνα
Voice off: Αντώνης Ραμπαούνης

Λίγα λόγια για το έργο...

Τα γουρουνάκια είναι πέντε. Το ένα είναι ο δολοφόνος. Και ο λύκος αυτή τη φορά δεν είναι ο κακός, αλλά εκείνος που θα λύσει το μυστήριο. Πώς όμως, χωρίς κανένα χειροπιαστό στοιχείο στα χέρια του.

Τίποτα δεν είναι όπως νομίζουμε και όπως φαίνεται.

 Μια ιστορία φόνου και συνεχών ανατροπών.

Το συνεχές κυνηγητό ανάμεσα στον ένοχο και τα γουρουνάκια κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών.

Η δράση του έργου κυλάει συναρπαστικά από το παρελθόν στο παρόν:

Ο θεατής μπαίνει στη θέση του Επιθεωρητή και μελετά την κάθε μαρτυρία ξεχωριστά. Ποια είναι η «ανατριχιαστική» αλήθεια;

Δεκαπέντε χρόνια πριν, η όμορφη Κάρολαϊν Κρέιλ καταδικάστηκε για τον φόνο του συζύγου της και πέθανε στη φυλακή.

Τώρα η κόρη της αναθέτει στον Επιθεωρητή Τέρνμπολ να αποκαταστήσει τη μνήμη της. Υπήρχαν ακόμη πέντε ύποπτοι και όσο το σκέφτεται ο Επιθεωρητής τόσο επανέρχεται στο μυαλό του εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα πέντε γουρουνάκια - το ένα πήγε στην αγορά, το άλλο στο σπίτι κλείστηκε καλά, και πάει λέγοντας.

Κάποιο από τα πέντε γουρουνάκια, όμως, ίσως έκανε έναν φόνο και μένει ακόμη ατιμώρητο.

Αν είναι έτσι, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα αποδεικτικά στοιχεία κι αν έχουν καταστραφεί, ο δαιμόνιος ντετέκτιβ θα το βρει, βάζοντας τη λογική του να δουλέψει.
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 22:02:52 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2628 στις: Ιανουάριος 06, 2024, 00:29:56 πμ »
"Φακντ-απ" στο Θέατρο Άλφα - ''Ληναίος-Φωτίου''

Πατησίων 37, Πολυτεχνείο, Κέντρο
Τηλ.: 2105238742



Κείμενο: Τάσος Ιορδανίδης
Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
Μουσική επιμέλεια: Αφροδίτη Λιάντου
Πρωταγωνιστούν: Αφροδίτη Λιάντου, Διονύσης Παπανδρέου

Λίγα λόγια για το έργο...

Σκηνικός χώρος: μια κλινική αντιμετώπισης ψυχικών νοσημάτων κάπου στο δυτικό κόσμο.
Ρόλοι: δύο εκπρόσωποι της γενιάς Ζ, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι.
Εκείνος είχε όνειρο να γίνει σκηνοθέτης. Εκείνη τραγουδίστρια.
Τελικά, η ζωή τα έφερε έτσι και είναι «φακντ απ».
Από την άλλη «η ζωή είναι ωραία», όπως έχει πει κι ο Ρομπέρτο Μπενίνι.

Δύο νέοι που προσπαθούν να ακουστούν σε έναν κόσμο που δεν τους ακούει. Στην προσπάθεια τους θα φτιάξουν μία δική τους πραγματικότητα. Για το τώρα και για το μετά. Για να γιατρέψουν αυτά που τους πονάνε. Ψάχνουν έναν κοινό κώδικα.

Εκείνος πιο αποφασισμένος. Εκείνη, επιφυλακτική. Ή μήπως συμβαίνει το αντίστροφο;
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα και οι κραυγές τους παλεύουν να δημιουργήσουν το νόημα της νέας ζωής που προσπαθούν να φτιάξουν.

Σε έναν κόσμο που τρέχει γρήγορα. Που κρίνει εύκολα. Που βάζει ταμπέλες με ελαφριά καρδιά. Που ζει μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν θέλουν αυτό.

Εκείνος φωνάζει μέχρι την τελευταία στιγμή… Γιατί θέλει να την πείσει. Γιατί θέλει να πείσει τον εαυτό του. Σε σινεμά, σε θέατρα, σε εστιατόρια, στα αστέρια. Και εκείνη αρχίζει να γελάει… Και γεννιέται η ελπίδα πως μαζί, ο «Κεφάλας» και το «Βλήμα», μπορούν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση.

Σημείωμα Τάσου Ιορδανίδη:

«Οι δύο νέοι μου ήρωες μπήκαν με μεγάλη ορμή στη ζωή μου.
Είναι η γενιά του εδώ και τώρα. Με τις ανησυχίες της, τους προβληματισμούς της, τα ερωτηματικά της.
Ψάχνουν το μονοπάτι για να αγαπηθούν.
Είναι το παρελθόν των ανθρώπων που πάλεψαν για τη σωτηρία της ψυχής τους.
Τι είναι πιο σημαντικό; Ο προορισμός; Ο άνθρωπος που θα σταθεί δίπλα σου;
Μήπως τελικά ο ερωτευμένος είναι γεμάτος απορίες που ψάχνει απαντήσεις;
Οι δύο ήρωες είναι εσύ κι εγώ σε μια Fucked up φάση της ζωής μας.»
« Τελευταία τροποποίηση: Μάρτιος 30, 2024, 22:03:58 μμ by dk »

Συνδεδεμένος dk

  • Γενικός Συντονιστής
  • Hero Member
  • *****
  • Μηνύματα: 31054
  • Φύλο: Άντρας
  • Τα ταξίδια σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο!!
    • facebook/dktravelchat
Απ: Θεατρικές - Μουσικοχορευτικές παραστάσεις - Πίστες
« Απάντηση #2629 στις: Ιανουάριος 07, 2024, 00:00:11 πμ »
''Πλατόνωφ'' στο Θέατρο Τόπος Αλλού

Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων, Κυψέλη
Τηλ.: 2108656004, 2108624392



Συγγραφέας: Άντον Τσέχωφ
Επιμέλεια κειμένου - Σκηνοθεσία: Νίκος Καμτσής
Σκηνικό: Μίκα Πανάγου, Νίκος Καμτσής
Κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Κίνηση: Κάλλια Θεοδοσιάδη
Φωτισμοί: Γιάννης Ζέρβας
Παίζουν: Μάξιμος Μουμούρης, Δημήτρης Φραγκιόγλου, Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου, Θοδωρής Ελευθεριάδης, Λαμπρινή Θάνου, Γιάννης Ζέρβας, Ιωάννα Μυλωνά, Μαριάνθη Φωτάκη
Στον ρόλο του γιατρού Νικολάι Τριλέσκι, ο σκηνοθέτης Νίκος Καμτσής

Λίγα λόγια για το έργο...

Το πρώτο έργο του μεγάλου Ρώσου -γράφτηκε το 1878 αλλά παίχτηκε για πρώτη φορά μετά τον θάνατό του το 1923- είναι ένα κολοσσιαίο σε διάρκεια έργο, που αν παιχτεί ολόκληρο η διάρκειά του κρατάει πάνω από 8 ώρες.

Κανένας δε θα ανακάλυπτε σήμερα το «Πλατόνωφ» αν ο Τσέχωφ δεν ήταν... ο Τσέχωφ… Το έργο αποκτάει τεράστιο ενδιαφέρον, διότι είναι η μήτρα όλων των κατοπινών μεγάλων έργων του Τσέχωφ, καθώς περιέχει πρόσωπα και καταστάσεις που ο συγγραφέας διαπραγματεύτηκε στα διάσημα κατοπινά του έργα που έμειναν στην ιστορία.

Στη σκηνή θα στηθεί ο κήπος του άδοξα αποθανόντος στρατηγού Βοϊνίτσεφ και εκεί θα μαζευτούν όλα τα πρόσωπα μετά από έναν βαρύ ρωσικό χειμώνα.

Επίκεντρο ο γοητευτικός και προκλητικός επαρχιακός δάσκαλος Μιχαήλ Βασιλίεβιτς Πλατόνωφ, που θα τον αναλάβει ο Μάξιμος Μουμούρης. Γύρω του δόκιμοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί, θα αναλάβουν τους άλλους ισάξιους ρόλους.

Πραγματικά σ' αυτό το έργο και ειδικά στο κείμενο που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης, δεν υπάρχουν πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι. Οι επαρχιακοί αριστοκράτες όπως ο κτηματίας Πορφύρι Συμεώνοβιτς Γκλαγκόλιεβ (Δημήτρης Φραγκιόγλου) που ξετυλίγουν τα πάθη τους στο κτήμα του Βοϊνίτσεφ και της γυναίκας του, Άννας Πέτροβνα (Τζωρτζίνα Παλαιοθοδώρου), είναι όργανα μιας ορχήστρας, που αποδίδει συναρπαστικά το σύμπαν του Άντον Τσέχωφ και τον απελπισμένο κόσμο της προεπαναστατικής Ρωσίας.